Jak uczyć branżowego specjalistycznego języka medycznego?

Specjalistyczny angielski medyczny

Tradycyjne podejście do nauczania języka angielskiego dobrze sprawdza się w przypadku języka niezawodowego. Dzisiejsze czasy wymagają znajomości języka specjalistycznego (ESP – język branżowo-zawodowy), który obejmuje także naukę kultury pracy i żargonu. Jest to kwestia zapewnienia bezpieczeństwa i skutecznego świadczenia profesjonalnych usług medycznych. Obecne metody nauczania pracowników służby zdrowia koncentrują się głównie na wprowadzeniu elementów języka medycznego do lekcji języka ogólnego. Lekcja jest nasycona terminologią medyczną i prostymi dialogami o niezbyt poważnych problemach i często nie odpowiadają potrzebom zawodów medycznych.

Można jednak to zmienić przez zmianę perspektywy na taką, która wzmocni i będzie promować przyswajanie słownictwa, gramatyki i prawidłowych struktur. Nacisk należy zatem położyć na bezpieczeństwo praktyki zawodu co jest podstawowym elementem wykonywania zawodów medycznych. Pojawiły się propozycje, aby nauczycielami języka medycznego zostawali wyłącznie pracownicy ochrony zdrowia po odpowiednim przeszkoleniu metodycznym. Lekcje w takim układzie stają się interaktywne i mogą zawierać np. analizy przypadków, opisywać procedury medyczne, przepisy, uczyć farmakologii, anatomii, fizjologii czy patologii. Celem takiego działania jest przygotowanie słuchaczy do nie tylko kontynuowania studiów medycznych w języku angielskim czy przygotowania do egzaminów licencyjnych, ale też promowania nauki języka specjalistycznego zawodowo-branżowego potrzebnego w pracy.

Zachodni pogląd na edukację osób dorosłych opiera się na andragogice. Ta nauka i sztuka nauczania dorosłych opiera się na dwóch koncepcjach: dorosły uczeń jest autonomicznym samoukiem a nauczyciel jest raczej moderatorem niż prezenterem treści. Zakłada się, że uczeń przychodzi do klasy z zestawem umiejętności i bazą wiedzy, które zostaną wzmocnione przez nowe doświadczenie edukacyjne. Teoria uczenia się rozwojowego wywodzi się z psychologii poznawczej i uważa, że dorośli uczniowie już opracowali własne mapy poznawcze i strategie, aby kierować ich interpretacją świata. Uczą się, robiąc i ucząc się nowej wiedzy i umiejętności, które następnie łączą z wcześniejszą nauką i doświadczeniem. Wcześniejsza nauka jest uznawana i przyjmowana.

Nie można ignorować znaczenia andragogiki w nauczaniu języka medycznego. Języka angielskiego medycznego nie można uczyć na w ten sam sposób co podstaw. Specyficzny dla danej kariery, wysoce specjalistyczny język musi być oparty na kontekście. Jest to poziom zaawansowany. Słuchacze posiadają bogatą wiedzę i umiejętności w swoich dziedzinach zawodowych. Celem nauki języka angielskiego na tym poziomie nie jest przede wszystkim nauka gramatyki i struktur, ale przyswojenie i wykorzystanie języka praktyki i relacji społecznych w ramach kariery. Uczenie się oparte na kontekstach ma kluczowe znaczenie. Badania prowadzone w niektórych krajach wykazały, że organizacje branżowe uznały tradycyjną naukę w klasie za sztuczną i pozbawioną realiów niezbędnych do nauki tego języka potrzebnego dla kariery w jakikolwiek sposób, który nadałby jej znaczenie i użyteczność. Z całą pewnością dotyczy to studiowania angielskiego medycznego. Programy nauczania mogą wymagać, aby nauczyciel miał podobne doświadczenie zawodowe co uczeń. Jest to absolutna konieczność w przypadku języka angielskiego dla pielęgniarek i personelu medycznego.

Cel programu nauczania

Język medycyny i opieki zdrowotnej jest wyjątkowy. Jest przepełniony językiem technicznym, akademickim i pełen slangu, potocznych, skrótów i akronimów.Kiedy projektant programu nauczania zaczyna opracowywać kurs lub serię kursów w języku medycznym, musi rozważyć kim są uczniowie, jakie będą ich motywacje, określić jakich ciałby zatrudnić nauczycieli. Ramy programu nauczania muszą być opracowane w celu zaspokojenia potrzeb instytucji edukacyjnej, słuchaczy, ustawodawstwa i pracodawcy. Do kursu powinny przystąpić wyłącznie osoby licencjonowane wykonujące zawód medyczny.

Motywacja uczniów

Badania w dziedzinie edukacji dorosłych i nauki nowego języka wskazują, że słuchacze są znacznie bardziej zmotywowani do nauki gdy uznają wartość materiału. Projektując program nauczania języka angielskiego medycznego, ważne jest, aby zbadać motywy uczniów. Stwierdzono, że nie zawsze są one takie same. Niektórzy kursanci wybierają kurs języka angielskiego dla konkretnych zawodów ze względu na rozwój zawodowy, podczas gdy inni przystępują do niego z nadzieją na imigrację. Pierwsza z nich jest ogólnie bardziej skuteczna niż druga. Słuchacze, którzy mają nadzieję na imigrację do kraju anglojęzycznego, są tak obciążeni uwierzytelnianiem i testowaniem, że nie koncentrują się na faktycznym nabywaniu języka, ale na wynikach i uznawaniu zajęć przez organy regulacyjne. Kursanci zainteresowani rozwojem zawodowym wydają się być bardziej zaangażowani. Nie spieszą się. Są bardziej skłonni poświęcić czas na ćwiczenie i używanie języka a także doceniają ogólne znaczenie zapewnienia bezpiecznej opieki medycznej podczas używania języka obcego w pracy.

Motywacja nauczyciela do uczenia języka specjalistycznego

Nauczanie kieruje się perspektywą nauczyciela. Trzeba sobie zadać pytanie czy nauczyciel języka angielskiego medycznego jest wyłącznie zaangażowany w nsmo auczanie języka angielskiego, czy też jest zainteresowany medycyną i opieką zdrowotną oraz promowaniem używania lub nabywania języka angielskiego jako medium, za pośrednictwem którego praktykuje się medycynę i opiekę zdrowotną?

Nabywanie języka versus nauka języka specjalistycznego

Obecnie nauka języków obcych i ich nauczanie to połączenie behawioryzmu i kognitywizmu. Nauczanie oparte na psychologii behawioralnej koncentruje się na wzmacnianiu bodźców i reakcji. W czasie trwania kursu słuchacz powinien otrzymąć wiele materiałów i często ćwiczyć ustne oraz pisemne analizując uwagi nauczyciela w celu wzmocnienia dokładności i podniesienia umiejętności. Należy położyć silny nacisk na powtarzanie z przekonaniem, że stworzy to nawyk używania języka w określony sposób. Jest to odpowiedź ucznia na udzielone wskazówki. Wadą jest to, że nie sprzyja to myśleniu, uogólnianiu lub stosowaniu języka w innej formie niż ustrukturyzowana, zapamiętana forma odpowiedzi na bodziec. Wiele szkół na całym świecie używa tej metody do nauczania języka medycznego. Skupiają się na przedstawianiu wielu terminów medycznych, które mają bardzo niewielkie zastosowanie np. w praktyce lekarskiej. W efekcie jest to metoda uczenia się na pamięć, a rzeczywiste korzyści płynące z przyswajania języka pozostają wątpliwe. Kursanci, którzy zostali przeszkoleni w zakresie behawioralnych metod uczenia się języków, zwykle radzą sobie całkiem dobrze na pisemnych egzaminach z biegłości językowej. Dzieje się tak dlatego, że format egzaminu jest dość podobny do tego na zajęciach językowych. Sukces na egzaminach pisemnych nie gwarantuje sukcesu językowego w miejscu pracy.

Kognitywizm jest oparty na psychologii a teoria głosi, że ludzie nabywają języka poprzez uczenie się i przyswajanie struktury tego języka i znajomość reguł. Zakłada się, że jeśli słuchacz ma wystarczające słownictwo, będzie w stanie tworzyć własne zdania, przekazywać wiadomości i nadawać znaczenie. W tej metodzie reguły stają się nadrzędne i możliwe jest prowadzenie lekcji językowych wyłącznie w oparciu o reguły i formuły. Rzeczywiście, jest to dziś bardzo popularna praktyka. Lekcje są tworzone z naciskiem na regułę lub strukturę zdania. Każde nowe słownictwo lub ćwiczenia mają na celu rozpoznanie i prawidłowe stosowanie reguły.

Nowa metodologia nauczania języka specjalistycznego

Lekcje jęz, medycznego należy oprzeć na kontekście i doświadczeniu, aby zapewnić możliwości zastosowania lub natychmiastowego użycia języka. Zajęcia muszą być interaktywne i promować odkrywanie języka poprzez dyskusje i ćwiczenia. Projekt programu nauczania trzeba oprze na opiece zdrowotnej, a nie na strukturze lub zasadach języka angielskiego. Można tu zastosować metodę „Formatu A – B”. Lekcja A koncentruje się na prezentacji i przyswajaniu słownictwa. Lekcja B do naśladowania zapewnia możliwości zastosowania nauki z poprzedniej lekcji w kontekście. Działania edukacyjne z lekcji B mogą obejmować korzystanie z rzeczywistych schematów i formularzy szpitalnych, odgrywania ról, używania sprzętu medycznego, rozmowie o metodach leczenia i interwencjach medycznych. Jeżeli wszyscy suchacze mają wykształcenie medyczne, dyskusje, narady i konsultacje będą dodatkowym silnym wzmocnieniem. Struktura przyswajania języka jest mniej ostra. Łamany angielski należy akceptować.

Należy zachęcać kursantów, aby próbowali używać języka angielskigo do wyszukiwania synonimów, skrótów i alternatywnych sposobów wyrażania znaczenia w celu komunikowania się ze sobą oraz do wzajemnego wspierania się i zachęcania do poprawiania języka. Instruktor staje się moderatorem lub przewodnikiem. Gdy wiadomość zostanie przekazana i cała interakcja zostanie zakończona, instruktor omawia w grupie mocne i słabe strony. Jeśli konieczne jest wprowadzenie poprawek w strukturze i formie, dokonuje się tego w ramach informacji zwrotnej, sesji podsumowującej po każdym ćwiczeniu, jeśli rówieśnicy nie pomagali sobie w tym podczas ćwiczenia. Przyswajanie następuje ze słuchu lub potrzeby komunikowania się językiem. Należy docenić znaczenie immersji lub pseudo-immersji.

Możemy także pomyśleć nad odbywaniem praktyk zawodowych w języku obcym, czyli poza salą lekcyjną. Jest to proces inkulturacji słuchacza do określonej społeczności. Jest to najważniejsze w projektowaniu każdego kursu języka angielskiego medycznego.

Niektóre style mowy i pisania mają swoje własne zasady i strukturę. Tak jest z pewnością w przypadku Medical English. Pracownicy służby zdrowia muszą czytać, pisać, interpretować i udzielać wskazówek. Jeśli ktoś nie pracował w tej dziedzinie, zrozumienie żargonu związanego z karierą jest prawie niemożliwe. Angielski medyczny jest również kontekstualny. To własny język. Lekarze i pielęgniarki posługują się językiem akademickim i technicznym przeplatanym potoczną mową i żargonem w miejscu pracy. Rzadko koncentrują się na pełnej lub właściwej konstrukcji zdania.

Program nauczania języka angielskiego medycznego jest często opracowywany przez osoby o różnym poziomie doświadczenia w nauczaniu języka angielskiego i minimalnym doświadczeniu w projektowaniu programów nauczania oraz ograniczonej lub zerowej znajomości języka opieki zdrowotnej. Kładziony jest nacisk na przyswajanie skomplikowanej terminologii medycznej bez możliwości używania tego języka w jakikolwiek znaczący sposób w klasie. Te programy nauczania są ograniczone tradycyjnym podejściem do nauczania przedmiotu.

Metoda projektowania i realizacji programu nauczania dla Medical English powinna się zmienić się z tradycyjnej metody audio-językowej na kontekstową i opartą na doświadczeniu. Kurs należy przeprowadzić na poziomie zaawansowanego szkolenia z języka angielskiego, w którym można skupić się na języku zawodowym, a nie na strukturalnych podstawach i zasadach uczenia się nowego języka. Zapewnienie tego typu kursu lub programu nauczania zwiększy motywację ucznia do nauki i uczestniczenia w zajęciach edukacyjnych. Zajęcia immersyjne i kontakt z rodzimymi użytkownikami języka angielskiego, którzy są również pracownikami służby zdrowia, są kluczowymi elementami integrującymi kursanta.